سَمِعْتُهُ يَقُولُ : مِسْعَرٌ رَوَاهُ وَكِيعٌ عَنْهُ , عَنْ حَبِيبِ بْنِ أَبِي ثَابِتٍ , عَنْ عَطَاءٍ , عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ , إِذَا أَصْبَحَ صَائِمًا تَطَوُّعًا ثُمَّ أَفْطَرَ قَضَى يَوْمًا مَكَانَهُ ، قَالَ أَبِي : ابْنُ مَهْدِيٍّ أَنْ يُحَدِّثَ بِهَذَا عَنْ سُفْيَانَ ، لأَنَّهُ يَرْوِي عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ خِلافُهُ لا بَأْسَ بِهِ ابْنُ عَبَّاسٍ فِيهِ خَالَفُوا حَبِيبًا فِي هَذَا .